Tatry Wysokie: Świnica (taternicka) 2291 m n.p.m.

Kiedy w Tatrach szykuje się okno pogodowe, zagrożenie lawinowe spadło do 2 stopnia, a ty wiesz, że dzień święty należy święcić. Co robisz?

1. Pakujesz się czym prędzej.
2. Ostrzysz czekan.
3. Robisz mnóstwo pysznych kanapek.
   

Bingo! Wszystkie odpowiedzi są prawidłowe. Gdzieś wczesnym porankiem dogadujemy cel - padło na Świnicę, zatem zapraszam na relację z zimowego wejścia. Będzie dużo słońca. :) 

 

Beskid Żywiecki, Pilsko 1557 m n.p.m.

Jesień. Szarówka. Mgły. Słońca brak. Nawet nie można powiedzieć, że jest go jak na lekarstwo, bo od kilku dni nie czułam jego ciepłych promieni na twarzy. W te ponure dni warto czasem wejść na szlak, las w mgle ma, lubiany przeze mnie, tajemniczy klimat. Czasem myślę, że szkoda czasu na takie wędrówki, bez widoków. Czasem jednak przekonuję siebie, że warto. Czasem natura zaserwuje wspaniały spektakl. Tak było 11 listopada 2020 r. na Pilsku.

Tatry Wysokie, Baranie Rogi 2530 m n.p.m.

W tym wpisie opisuję sierpniowe wejście na jeden ze szczytów Wielkiej Korony Tatr. Na Baranie Rogi nie prowadzi znakowany szlak turystyczny. Jednak jest łatwo dostępnym wierzchołkiem. Wejście jest możliwe tylko w towarzystwie przewodnika. Ja natomiast weszłam na niego w swoim doborowym towarzystwie. Zapraszam do lektury! 

Beskid Żywiecki: Żabnica Skałka - Hala Rysianka - Hala Boracza

Tuż po ataku "bestii ze wschodu" wybrałam się w Beskidu Żywiecki i przeszłam tak zwaną klasykę tego regionu. Było mroźno, słonecznie i pięknie - czyli tak, jak przez zimę być powinno. Zapraszam po raz kolejny w moje ulubione beskidzkie tereny.

Tatry Wysokie, Rysy 2499 m n.p.m.

Szanowni Państwo,

w poniższej relacji zapraszam serdecznie do wspólnej wędrówki na najwyższy szczyt polskich Tatr, a mianowicie Rysy. Będzie nam towarzyszyć mocne letnie słońce, piękne widoki i międzynarodowy wymiar, albowiem wędrówkę zakończymy po słowackiej stronie. Ciekawi? Proszę się rozgościć!

Tatry Wysokie, Kończysta 2537 m n.p.m.

To wpis z serii “tatrzańskiego łobuzowania”, w czasie którego nic nie działo się legalnie. Było zejście ze szlaku, było pierwsze w życiu spanie na tatrzańskim szczycie, było też bliskie spotkanie z innymi tatrzańskimi łobuzami. Ale do rzeczy, bo jak to w jednej piosence śpiewają, jeden dzień, jedna noc, a w życiu jakby piękniej.

 

 

Tatry Wysokie: Czerwona Ławka-Mały Lodowy Szczyt-Rohatka-Polski Grzebień

Ostatni weekend października był bardzo łaskawy dla tatrzańskich turystów. Postanowiłam wykorzystać go maksymalnie i trasa, którą wybrałam liczyła ponad 25 kilometrów. Może podświadomie czułam, że to pożegnanie z Tatrami, zanim pokryją się bielą na długie miesiące. Zapraszam na relację z rdzawych Tatr - chodź ze mną na Czerwoną Ławkę, zerknij jak wygląda panorama z Małego Lodowego Szczytu (to taki pozaszlakowy wyskok), a później zabiorę Cię na dwie przełęcze: Rohatkę i Polski Grzebień.

Tatry Wysokie - Wysoka 2547 m n.p.m.

Tatrzańska jesień w roku 2019 utrzymywała się wyjątkowo długo. Sypnął śnieg i gdzieniegdzie postanowił się nie topić przez kolejne kilka długich, zimowych miesięcy. Jednak prognozy zachęcały do spakowania wszystkich ciepłych ciuchów (to ja) i ruszenia z domu wyjątkowo wcześnie. Po północy zameldowaliśmy się na Słowacji, czekał na nas najpiękniejszy poranek tego roku, choć jeszcze o tym nie wiedzieliśmy…

Tatry Wysokie, Łomnica 2634 m n.p.m. drogą Jordana

Tatry Wysokie, Gerlach 2655 m n.p.m. drogą Martina

Podziwiają go wszyscy i wszyscy chcieliby na niego wejść. Jest marzeniem wielu śmiałków i kusi… Sęk w tym, że nie prowadzi na niego żaden szlak turystyczny. Czym wabi nieświadomych turystów i taterników? Tych pierwszych z pewnością wysokością, wszak Gerlach najwyżej w Tatrach się wznosi. A tych, co doświadczenie z wysokością już mają, kuszą drogi wejścia i ich trudności. Droga Martina na Gerlach to z pewnością jedna z piękniejszych dróg graniowych w Tatrach. 

Tatry Zachodnie: Salatín-Baníkov-Hrubá kopa-Plačlivé-Ostrý Roháč-Volovec-Rákoň

Burzowy lipiec siał w Tatrach dużo strachu. Prognozy pogody mówiły jedno, a rzeczywistość pokazywała co innego. Monitorując prognozy, nie tylko w aplikacjach, udało nam się zrobić kawał dobrej roboty w Tatrach Zachodnich Słowacji. Jakie są te góry? Z pewnością nie takie łagodne, jakby nieznający tematu mogli pomyśleć. Znajdziemy tutaj trudności podobne do tych, które spotkamy w Tatrach Wysokich. Nie bez powodu grań Rohaczy nazywane jest Orlą Percią Tatr Zachodnich. Przy dobrej pogodzie nie będziemy też narzekać na rozległe panoramy. I, co najważniejsze, sprawdzimy się przed wyruszeniem w trudniejsze tereny Tatr.

Tatry Wysokie. Stary Smokowiec - Chata Téryego - Lodowa przełęcz - Lodowy szczyt - Lodowy Koń

Był początek upalnego lipca (po równie upalnym czerwcu) i kolejny weekend z dobrymi prognozami w Tatrach. Czy ktoś, kto w 3 godziny jazdy samochodem przenosi się z malowniczych Beskidów w tatrzański kosmos, mógłby przepuścić takie warunki? 

When mountains are calling you must go.

Wędrówka przez Tatry Bielskie i Wysokie: Przełęcz pod Kopą-Jagnięcy Szczyt-Rakuska Czuba

Tatry Bielskie ugościły mnie najlepiej, jak mogły. Miałam spokój, który w górach uwielbiam, byłam otoczona najwyższymi szczytami Tatr. Na horyzoncie soczysta zieleń wyraźnie zaznaczała granicę od Tatr Wysokich. Jedna wycieczka, dwa zupełnie inne światy. Każde z nich piękne na swój sposób. Tatry Bielskie stanowiły oazę spokoju, z kolei Tatry Wysokie ściągnęły tłumy. Pierwszy raz sama ruszyłam na tatrzański szlak. To był sprawdzian dla głowy i ciała także. Chodź teraz ze mną na część pisemną! ;)

Tatry Zachodnie - Baraniec 2185 m n.p.m.

Jaka była wędrówka przez zachodnie granie Tatr? Jak podsumowałabym tamtą sobotę? Jeśli powiem, że od nowa zakochałam się w tych górach, zabrzmi to zwyczajnie. I pewnie tak samo zabrzmi to, że każdy krok na szlaku stanowił moment zachwytu. Ale głęboko w środku czuję się dzieckiem, którego zachwyca każda nowa rzecz. I moje oczy na szlaku były oczami dziecka, błyszczącymi, szeroko otwartymi, pełnymi zdziwienia. Każda tatrzańska wędrówka to osobna historia, to poznawanie na nowo świata, który niby znam, a zawsze jednak okazuje się zupełnie nowym światem.

Hej, Bystra! Pięknie w Twoich rejonach. Zapiski z wejścia na najwyższy szczyt Tatr Zachodnich. [2248 m n.p.m.]

Bystra. Kiedy w październiku 2016 roku stanęłam na jej szczycie, nie widziałam absolutnie nic. Spod mojej czapki wystawał zmrożony blond kosmyk, pod stopami było sporo śniegu, wokół mgła, która przysłaniała rozległe panoramy. Było zimno, wietrznie i paskudnie, ale tylko od połowy trasy. Tej połowy, której szlak wyznaczały...kozie bobki. :) Było trochę błądzenia, bo wiatr zasypał ślady i trochę strachu, bo poszliśmy w góry bez ubezpieczenia… No, bo przecież prognozy były dość dobre, ech…

Wróciłam na nią początkiem sierpnia, żeby sprawdzić, jak smakuje zdobywanie najwyższego szczytu Tatr Zachodnich letnią porą.

Orla Perć - nie taki diabeł straszny!

Nie odkładaj swoich marzeń na później, bo Twoje kolana mogą nie puścić Cię dalej. ;)

Agnieszka - nie Paulo Coelho

Brzmi to, co najmniej jak Paulo Coelho w wersji dla górołazów, prawda? A to tylko refleksje po ostatniej wizycie w Tatrach. Nie widziałam ich ponad miesiąc, w czasie którego poziom mojej tęsknoty zdążył przekroczyć normę i połączył się z zespołem niespokojnych nóg. No, bo możliwości na wyjazd były, ale pogoda współgrać już nie chciała. I już, już prawie chciałam tupać nogami o ziemię, że dlaczego kolejny weekend z deszczem i że dlaczego słońce widuję tylko przez okno w pracy. I prawie też zwątpiłam w to, że dane mi będzie zobaczyć Tatry w letnio-jesiennym krajobrazie.

Prognozy na drugi weekend września nie były najlepsze. Jakiś front przechodził na południu kraju, częstował deszczem i paskudnymi burzami. Ech. Ale niedziela to święty dzień, a dzień święty święcić należy. Więc popełniłam tatrzańską przygodę, której smaku nie zapomnę do końca życia. I matka natura mi w tym pomogła - nie spuściła z nieba ani kropli deszczu - ale - spuściła dość nisko ciężkie chmurzyska. Nie mogłam nacieszyć oczu widokami, ale może wędrówka ta miała mieć inny wymiar? 

Tatry Wysokie, Bystra Ławka 2300 m n.p.m. + Skrajne Solisko 2177 m n.p.m.

Za jakieś 9 godzin, kiedy będziemy już spełnieni, szczęśliwi i ciutka zmęczeni, na pytanie Mania: "A właściwie to po co my po tych górach chodzimy? Zamiast wyspać się i odpocząć przez TV", ja odpowiem bez chwili wahania: "Przez lato przyjeżdżam tutaj dla kwiatków". :)